Mitingašenje kao fobija

Na mitingu 2. decembra slovenačko rukovodstvo je nazvano lopovskim, bosansko koje ga podržava – također. Traži se smjena predsjednika Jugoslavije, zatim trojice opštinskih rukovodilaca. Kliče se srbijanskom rukovodstvu, pjeva se Slobodanu Miloševiću: “Slobodane, Slobodane, naše rosno cvijeće, naša Bosna za tobom se kreće” i druge pjesme iz mitingaške pjesmarice. lzriče se novi ultimatum svima – od opštine do predsjednika zemlje. Ili osuditi slovenačko rukovodstvo ili novi miting 4. decembra. Miting je i održan, a sudjelovali su i mitingaši iz Mrkonjića, Glamoča, Crvenke i drugih mjesta, a stiglo je podosta telegrama podrške. Ono što su na dotadašnjim mitinzima skrivali – pojedini mitingaši su na ovom mitingu bez ustezanja otkrili i pokazali – nacionalnu isključivost i sljepilo iskazano kroz formu i sadržaj mitingaške ikonografije i istupa govornika. Pokušaj da se sve uvije u jugoslavensku trobojku – propao je. Na mitingu nije bilo ni jedne Titove slike… I šipovačko rukovodstvo će najzad priznati da je u Šipovu došlo do podjela na nacionalnoj osnovi.

Piše: Ibrahim Halilović, Prelom broj: 9 – decembar 1989. – januar 1990., Banjaluka

U Šipovu haraju epidemije žutice i mitingašenja.

I ako se radi o opakoj, zaraznoj bolesti od koje je oboljelo dvadeset osoba, epidemija žutice će biti suzbijena.

I mitinigašenje je, bar što se Šipova tiče, neka vrsta bolesti, bolje rečeno fobije, a to i takvo stanje duha se teško liječi. Pogotovo ako, kao u Šipovu, ima uzrok borbu za vlast, fotelje i utjecaj ovdašnjih opštinskih malih i velikih moćnika, kako onih na sceni, tako i onih u sjeni. Pri tome, u tom međusobnom obračunu i trvenju – koristi se narod, koriste se radnici; u bezočnoj manipulaciji i zloupotrebi ulične demokratije koja prerasta u teror mase – jedni majstori šipovačke igre nastoje se dokopati vlasti koju su prije desetak godina, izgubili, drugi majstori igre osvojili.

Jedni koriste sva raspoloživa, mahom prljava sredstva, da bi vlast osvojili, drugi uzvraćaju još prljavijim sredstvima da bi vlast sačuvali. I jedni i drugi koriste i zloupotrebljavaju narod i radnike, a bogami i novinare, nastojeći da ih upotrijebe za svoje ciljeve, a kada se ovi pokušaju oteti –  prijeti im se smrću, javnim linčom… I jedni i drugi koriste trenutno političko stanje u zemlji da bi međusobni  obračun obavljlili pod oblandom bitke za Jugoslaviju. Na posljednjim šipovačkim mitinzima u decembru ove godine na vidjelo je, međutim, izašlo i ono što se dugo pokušavalo prikriti – nacionalna obojenost mitinga.

Ali pođimo redom. Kada su 1988. godine bila u modi hodočašća kosovskim manastirima – Šipovljanima se autobus pokvario baš u Kosovu Polju, pa su hodočasnici morali konačiti baš kod glavnih organizatora jugoslavenske antibirokratske revolucije i mitinga.

Kada je miting “napaćenih Srba i Crnogoraca” bio najavljivan u Jajcu, Kosovski emisari su posjetili svoje šipovačke istomišljenike i prijatelje koji su ih pozvali da održe miting.

Pozivu se pridružio i Opštinski komitet SK u Šipovu, jedini u BiH.

Beogradska štampa je, nakon zabrane mitinga u Jajcu, objavila kako u Šipovu milicija hapsi one koji su namjeravali na miting. Premda se radilo o laži, jer su na saslušanje dovodeni militantni pojedinci koji su govorili kako će na miting u Jajce ponijeti oružje – miliciji su na ovaj način svezane ruke. Ni na jednom od šest šipovačkih mitinga, premda ni jedan nije bio prijavljen, premda se radilo o težem narušavanju javnog reda i mira, premda su lopovskim nazivani najviši organi vlasti u Bosni i Hercegovini, premda je saobraćaj u glavnoj ulici bio satima zatvoren, premda je bilo poziva na ubistva i linč u prisustvu milicije – milicija ni jednom nije intervenisala…

Prvi pravi šipovački miting organizovan je 7. februara ove godine. Na ulicu su izašli radnici pilane nezadovoljni što im drvosječe “Gorice” ne isporucuju balvane – besplatno! Tražili su smjenu direktora “Gorice” Zdravka Mitrića, ali i ostavke kako opštinskih, tako i republičkih i saveznih rukovodilaca!

Ostavke opštinskih rukovodilaca su zaista i date na ulici: mitingaši su ih nazvali lopovima i janjskim volovima, a rukovodioci mitingaše – pijanom ruljom.

Uslijedio je kontra – miting u Janju, odakle su bili svrgnuti opštinski rukovodioci. Odbranjeni su i oni i Mitrić, a za sve optužena Zora Šolaja, koja je jednom zgodom “pjevala ružne pjesme o ustaničkom Janju…” 

Ljetos – dva mitinga. Nakon što su lzvršni odbor i Skupština opštine Šipovo donijeli dvije protuzakonite odluke o oduzimanju rudnika bentonita Sokolac u njihovoj opštini od zakonitih vlasnika – jajačkih rudara – opštinski čelnici uz pomoć mjesne zajednice Šipovo na silu izgone narod i radnike na ulicu da bi pod pritiskom mase te odluke ozakonili, da bi pod prijetnjom oružja i sile istjerali rudare sa rudnika, što im i polazi za rukom…

Na prolasku u Titov Drvar na osvećenje hrama SV. Save mitingaška grupa od 300 mitingaša sa Kosova, prevodena Bogdanom Kecmanom, konači u Šipovu kod svojih mitingaških prijateja. Kolona Kosovaca, kostimirana po mitingaškoj modi i sa znanim mitingaškim i nacionalističkim pjesmama i znamenjem – defiluje ulicama Šipova: Uzvikuje se “Šipovo je srpsko” i “Od Šipova pa do Knina, sve Srbin do Srbina…” U hotelu Janj pjevaju se srpske nacionalističke pjesme, u birtiji “Šeprtlja” umalo sukob momaka srpske i muslimanske nacionalnosti zbog nacionalističkog  natpjevavanja.

Bogdan Kecman se ujutru zahvaljuje domaćinima. Poziva ih da dođu živjeti na Kosovo – osiguraće im zaposlenje, dati placeve za gradnju kuća…

Slijede mitnzi u Šipovu 2. i 4. decembra.

Poslije mitingaške slave koju su mitingaši šipovacki prvoborci stekli na mitinzima širom zemlje – od Ušća i Gazi Mestana do Knežine, Knina i Titova Drvara, dakako i Šipova, grupa najvatrenijih kanila je u Ljubljanu, na “miting istine”. Htjeli su da baš oni iz srca Bosne, Slovencima kažu istinu o napaćenoj braći Srbima i Crnogorcima na Kosovu. Ali kako im se put izjalovio, to su odmah pohitali u Skupštinu opštine da postave ultimativne zahtjeve za osudom slovenačkog rukovodstva, smjenom Drnovšeka, zahtjevima da se bosansko rukovodstvo odredi prema postupku slovenačkog, dakako i opštinsko.

Inače – biće miting. Ucjenu izriče Stanko Rađen, samozvani mitingaški vođa koji se zaklanja za Predsjedništvo sindikata “Gorice”.

Na mitingu 2. decembra slovenačko rukovodstvo je nazvano lopovskim, bosansko koje ga podržava – također. Traži se smjena predsjednika Jugoslavije, zatim trojice opštinskih rukovodilaca. Kliče se srbijanskom rukovodstvu, pjeva se Slobodanu Miloševiću: “Slobodane, Slobodane, naše rosno cvijeće, naša Bosna za tobom se kreće” i druge pjesme iz mitingaške pjesmarice. lzriče se novi ultimatum svima – od opštine do predsjednika zemlje. Ili osuditi slovenačko rukovodstvo ili novi miting 4. decembra. Miting je i održan, a sudjelovali su i mitingaši iz Mrkonjića, Glamoča, Crvenke i drugih mjesta, a stiglo je podosta telegrama podrške. Ono što su na dotadašnjim mitinzima skrivali – pojedini mitingaši su na ovom mitingu bez ustezanja otkrili i pokazali – nacionalnu isključivost i sljepilo iskazano kroz formu i sadržaj mitingaške ikonografije i istupa govornika. Pokušaj da se sve uvije u jugoslavensku trobojku – propao je. Na mitingu nije bilo ni jedne Titove slike… I šipovačko rukovodstvo će najzad priznati da je u Šipovu došlo do podjela na nacionalnoj osnovi.

Poslije decembarskih mitinga pojedini Muslimani iz Šipova najavljuju iseljavanje…          

Za sve ovo što se u Šipovu događa – naravno niko ne odgovara. Republika šuti. Istina iz “Gorice” su stigle poruke da se tamošnji rukovodioci i Radnički savjet ograđuju od vjerskih simbola nošenih na mitingu, a rukovodstvo Šipova – od ekscesa na mitingu, ali ne kažu kojih…

I šipovačko rukovodstvo i “Gorica” osuđuju slovenačko, a daju podršku srbijanskom rukovodstvu, naravno i blokadi koja je uvedena prema Sloveniji. Podržavajući srbijansko rukovodstvo i blokadu Slovenije, rukovodioci “Gorice” umjesto ovdašnjoj pilani koja nema novca – prodaju balvane Slovencima – koji balvane plaćaju.

A takvo dvolično ponašanje – mitingaši im neće oprostiti…

U Šipovu niko ne odgovara za bezočnu manipulaciju s narodom i radnicima, za podjele po teritorijalnom principu, na sve dublji jaz između Srba s jedne i Muslimana i Hrvata s druge strane. Niko se ne ogradi ni od istupa mitingašice Danice Milić koja je na ljetošnjem mitingu obećavala gradnju fabrika u Šipovu od vojvođanskog žita i uz pomoć Miloševića. Niko se ne ogradi ni od njenog istupa pred iziviđačima u Grbavici kod Šipova kada je kazala da je “Slobodan Milošević više učinio nama u Srbiji za 4 mjeseca nego Tito za 40 godina…”

Niko u Šipovu ne odgovara zbog nezakonitih odluka o oduzimanju rudnika od jajačkih rudara zbog štete nastale nekopanjem rude koja je teška oko četiri hiljade milijardi, zbog neprijavljenih mitinga…

Republika Bosna i Hercegovina, iako za sve zna, šutnjom brani Šipovo, čak i nezakonite odluke o otimačini rudnika jer u Šipovu niko zbog takvog rušenja pravne države ne odgovara…

I dok mitingaška epidemija traje, dok mitingaški transparenti uredno složeni čekaju novi miting, recimo i ovo: dok se šipovački rukovodioci međusobno obračunavaju zbog vlasti, narod gladuje. Privreda je pred kolapsom. Niko u Šipovu nema novca za isplatu mizernih zarada koje u prosjeku ne dostižu ni tri stotine starih miliona. Nema  programa  razvoja, nema zapošljavanja…

Ali, u Šipovu je od kruha preča politika, pogotovo ona mitingaška.

Autor: impulsportal.net