Najjužnija tačka Južnog Otoka Novog Zelanda, Slope Point, je poznata po svojim prelijepim prirodnim prizorima i velikom broju ovaca, ali isto tako je poznata i po neobičnim iskrivljenim stablima koje iz godine u godinu oblikuju snažni vjetrovi.
Dok su rasla, stabla su konstantno bila pod utjecajima vjetra koji je preko oceana neometano dolazio sa Južnog pola, a njihove grane su se savile prema sjeveru, kako bi pružale što manju otpornost. Ljudi ipak nisu izdržali, pa su davno odustali od ideje da ovo područje nasele.
Slope Point je udaljen oko 4800 km od Južnog pola i 5100 km od ekvatora, tako da je redovno izložen extremnim vremenskim uslovima. Ali čak i u ovim izuzetno teškim uslovima, priroda je stvorila prekrasan krajolik. Sama stabla nikada ne bi izdržala rane faze života da se o njima ne brinu lokalni farmeri koji na Slope Point redovno dovode svoje ovce. A i same ovce i farmeri nikada ne bi izdržali da nema stabala koja im nude makar i mali predah od jakih vjetrova.
Ljubiteljima prirode je posjeta Slope Pointu dozvoljena tokom cijele godine, osim tokom sezone janjenja (septembar-novembar). S obzirom da ni jedna cesta ne vodi do ove lokacije, potrebno je pješačiti 20-ak minuta, a lokalne vlasti uvijek preporučuju da se turisti vrate na sigurno prije mraka, kako bi izbjegli ekstreme vremenske uslove na koje su ovce i uvrnuto drveće već odavno navikli.
