Senaid Memić, foto N1
Kažu da je pravda spora, ali dostižna. Da se uistinu potvrdi ta narodna izreka, potrudilo se i tužilaštvo kantona Sarajevo, koje je nedavno zbog malverzacija prilikom izdavanja građevinskih dozvola, uhapsilo bivšeg načelnika, a sada i bivšeg ambasadora BiH – Senaida Memića. Ogroman je ovo zaokret, koji može predstavljati tračak nade za pomenuto tužilaštvo, koje je u ranijem periodu činilo sve, da ne uhapsi dotičnog Memića. Upravo zato ovaj proces treba gledati pod lupom, jer je uhapšeni jedan od osnivača stranke SDA i dugogodišnji nedodirljivi aspolutni vladar svih procesa u opštini Ilidža.
piše: Muhamed Kovačević
Profesor-doktor prije svega
Kriminal koji je kao neosporni gospodar svoje opštine provodio Memić 2017. godine, najočitiji je kada je u javnosti bila akutelna priča o prodaji čuvenog izvorišta Vrela Bosne kupcima iz jedne arapske zemlje. Ta velika medijska obmana, koja je i te kako išla na ruku samom Memiću, uspješno je sakrila bit, odnosno suštinu priče, a to je – da je u nacionalnom parku i nultoj vodozaštitnoj zoni, bivši načelnik omogućio gradnju ekskluzivnih vila, koje su bile pandan čistom pranju novca, u kojem su učestvovali lokalni poduzetnici, hohštapleri i isti takvi međunarodni, u ovom slučaju arapski, igrači s druge strane. Epilog svega, evo, šest godina kasnije je taj da od arapskih investitora na Vrelu Bosne nema ništa, postoje samo tri napravljene vile na strani planine Igman, koje su zbog nemogućnosti gradnje na tom lokalitetu pokrenule klizište, koje osim što ugrožava opstanak tih novoizgrađenih objekata, ugrožava i privatnu kuću jednog starosjedioca, kao i glavni pristupni put izletištu iz pravca Blažuja.
https://impulsportal.net/index.php/kolumne/drustvo/19068-nelegalna-gradnja-na-vrelu-bosne-kako-privremene-dozvole-postaju-trajne
Upravo je ovom akcijom Senaid Memić do posljednjeg detalja usavršio princip nelegalne gradnje u opštini Ilidža. Stvar je naime u vrlo jednostavnoj metodi, koju je prvi pokrenuo Memićev prethodnik na funkciji načelnika – Amer Čenanović, kojeg će zbog smrti na toj poziciji naslijediti upravo Memić. Čenanović je, naime, koristio „rupe“ u pravilniku zakona o gradnji, a koji se odnosi na to, da u slučaju kada se gradnja treba vršiti u mjestima koja graniče s osjetljivim područjima (a osjetljiva područja su prostor vodozaštitne zone ili prostor oko nacionalnih spomenika), pored građevinske – prvostepene institucije za davanje građevinske dozvole, saglasnost se mora dobiti i od drugostepene institucije, koja je u ovom slučaju kanton. Imajući u vidu da se geografski prostor opštine Ilidža nalazi u vodozaštitnoj zoni, s procentom većim od polovine ukupne teritorije opštine, to je značilo da je gotovo pa svaka izdata građevinska dozvola za gradnju objekata, morala imati i suglasnost drugostepene komisije, odnosno kantona, što naravno niti u jednom slučaju, počev od 2003. godine, kada je preminuli Čenanović postao načelnik opštine Ilidža, nije bio slučaj. No, način rada i količina protoka novca i gradnje kod Čenanovića, drastično je manja i u manjem obimu naspram Memićeve ere „vladanja Ilidžom“, tako da slobodno možemo kazati da je Memić „doktorirao“ na sistemu pretvaranja privremenih građevinskih dozvola u stalne, odnosno pretvaranja poljoprivrednog zemljišta u građevinsko zemljište.
Hadžija iz nove Ilidže
„Ilidža će postati grad i treba da postane grad“, izjavio je jednom načelnik Memić, gostujući u televizijskoj emisiji Aleksandra Hršuma, koja je problematizirala upravo ovo pitanje, da li Ilidža treba da postane neovisan grad, otcijepljen od sadašnje cjeline Kantona Sarajevo u kojem se nalazi. Argumentujući svoje razloge zašto bi to trebalo da se desi, Memić je opravdano kritikovao tadašnju kantonalnu vlast (koju je tada činila njegova stranka – SDA), da zanemaruje Ilidžu i da je to glavni način zbog kojeg bi se Ilidža trebala „otcijepiti“ od ostatka kantona. U tu svrhu prezentovan je ambiciozni projekat „nove Ilidže“ u kojem je planirana potpuna urbanizacija terena nekadašnjeg arheološkog parka Butmir kao i poljoprivrednog dobra Butmir.
Upravo ovaj projekat koji nikada nije zaživio u punom obimu, donijet će Memiću titulu „hadžije“, koju je dobio prvenstveno od poznatog ilidžanskog investitora Salje Mrkulića, kojem će upravo Memić po već uhodanom principu i shemi, omogućiti da sagradi luksuzni hotel na lokalitetu arheološkog parka Butmir, o čemu su redovno pisale kolege s portala Žurnal.
https://zurnal.info/clanak/ako-nema-drzave-zasto-bi-bilo-njenih-spomenika/21915
Zanimljivo je istaći da je „naknadna“ vlast, odnosno nova vlast predvođena NiP-om i novim opštinskim načelnikom Nerminom Muzurom, nastavila Memićevim putevima revolucionarne urbanizacije Ilidže, ipak s drugim „investitorima“, koji su također kako to biva, morali biti namireni. Tako je nova vlast i novi načelnik provela u djelo projekat „glavnog ilidžanskog trga“, koji je u stvari u osnovi originalni Memićev projekat, koji je 2017. godine urađen zarad potreba proširivanja kapaciteta hotela „Holivud“, čiji je vlasnik Saljo Mrkulić. Važno je istaći da se cjelokupni projekat „novog glavnog trga“ odvija na način da se privatnicima izašlo u susret da prave objekte bez građevinske dozvole, koju će baš kako je to i sam Memić radio, novi načelnik zajedno sa svojom službom za urbanizam, obezbijediti po okončanju cjelokupnog procesa. O tome na koji način se gradio „novi ilidžanski trg“, pisao je Impuls prošle godine.
https://impulsportal.net/index.php/impuls-teme/impuls-istrazuje/33205-ilidza-od-borbe-protiv-gradevinskog-haosa-do-legalizacije-kriminala-prethodne-vlasti
Suđenje kao farsa
Imajući u vidu sve gore navedeno, vrlo je lako i jednostavno zaključiti da impotentno, neprofesionalno i nesposobno tužilaštvo kantona Sarajevo, koje je u velikoj mjeri čnilo sve da zaštiti samog Memića i učini ga nedodirljivim za bilo koji vid sankcija, na predstojećem suđenju, koje bi se trebalo dogoditi u bliskoj budućnosti, neće napraviti ništa. Ovu tvrdnju iznosim kao neko ko je godinama svojim očima gledao, koliko je ljudi bilo upetljano u sam proces malverzacija, koje se odnose isključivo na pitanja građevinskih dozvola. Nevjerovatna je stvar, recimo, da je prema navodima medija, u optužnicu uveden slučaj parkinga, kojeg je načelnik Memić obezbijedio Huseinu Brajloviću, poznatijem kao Sejo, a da po istom principu nije uveden i parking u Velikoj aleji, kojeg je upravo Memić poklonio udruženju RVI „Ilidža“, koje je besplatno, znači s nula maraka, koristilo u svoje svrhe taj parking, a time je osim što je kršilo zakon o koncesijama kantona, nanijelo i ogromnu direktnu finansijsku štetu budžetu opštine Ilidža. Pored toga, također je nevjerovatno, da uz bivšeg načelnika Memića nije uhapšena bivša glavna referentica odjela za građevinsko-imovinske poslove, izvjesna Jasmina Papić. Zatim njen prvi saradnik Jasmin Voloder, koji je kod novog načelnika čak i unaprijeđen u savjetnika za urbanistička pitanja. Uz Jasmina na spisku za privođenje također se morala naći i bivša opštinska šefica ureda za pravobranilaštvo Vahida Kovačević i na kraju liste, a svakako ne manje važan, je i bivši predsjedavajući opštinskog vijeća – Muhamed Omerović, koji je zarad Memićevog naloga, uspio da krivotvori spise službenog lista, vezane za izgradnju zgrada u prostoru poznatom kao „Stup nukleus“, zbog čega je tada protiv Omerovića krivičnu prijavu tužilaštvu uputio vijećnik Amar Kečo.
Ipak, bilo kako bilo, za sada je optužen jedino Memić. Time je ujedno i završen njegov krug moći i nedodirljivosti, kojeg mu je stranka pokušala priskrbiti na način da ga je postavila za ambasadora u daleku Maleziju. No, očigledno je nova vlast, potpomognuta stranim partnerima, odlučila da Memiću priušti ponižavajući kraj političke karijere, koju je počeo dosta davno kao amaterski trgovac doniranim oružjem, preko nevještog logističara ARBiH, koji je s preminulim Hasanom Čengićem uspio otuđiti još uvijek neutvrđen iznos doniranih novčanih sredstava, do uhapšenog ambasadora, koji je u sudnici pustio čak i suzu, valjda time pokušavajući prizvati svoje „partnere u zločinu“, prvenstveno čuvenog ilidžankog bega – Fikreta Prevljaka, s kojim je svojedobno gospodario opštinom Ilidža ili pak šejha Budnju, kojem je vjerno čuvao od rušenja nelegalno izgrađen restoran na samom izvorištu rijeke Bosne. Bilo kako bilo, ilidžanski hadžija je završio u zatvoru i nakon toga ništa više neće biti isto, što može biti dobra poruka, prvenstveno za njegove nasljednike, inače dojučerašnje partijske kolege sadašnjeg načelnika Nermina Muzura i predsjedavajućeg opštinskog vijeća Tarika Stambolića. U politici nema nedodirljivih, pogotovo kada se promijeni vlast.
Autor: Impuls