U nameri da ode korak dalje, Marvel se udružio sa medijskom kućom ABC News, te su zajedničkim snagama osmislili strip koji se na jedan efektan i brutalno iskren način osvrće na problematiku rata u Siriji, izbeglica, kao i ljudi koji i dalje žive u toj državi.
Uporedo sa razvojem kućišta radio je i na tehnikama pravilnog podvodnog osvetljenja, a često je preduzimao i fizičke poduhvate kako bi svoje podvodne fotografije učinio što realnijim.
Počevši kao iskaz uličnog bunta, grafiti se postepeno kriminaliziraju i time uklanjaju s javnih površina, da bi u zadnje vrijeme doživjeli procvat u steriliziranim galerijskim prostorima. Dinamika tog procesa proizvela je poetičke, političke i ekonomske konzekvence koje prvoborci grafiterske kulture nisu mogli ni sanjati.
Voda, kad ide nizbrdo, rješava otpore tako da ih zaobilazi ili ih preskače. Ako je veća potreba za uravnoteženjem, ona će navaliti i sve preskakati ili rušiti pred sobom. Ako je manja, polako će zaobilaziti kamenje i prepreke, cijepati se na dva toka ili više i opet se nalaziti negdje na dnu, u nekom jezeru, u nekoj novoj cjelini.
Ako niste čuli, "uvrnuto" je ponovo u modi. Od hit TV serija kao što su Stranger Things iTrue Detective (samo prva sezona, molim) do bestseler knjiga kao što je trilogijaSouthern Reach Džefa Vandermira i Pesma leda i vatre Džordža Martina (uvrnutija od serije), popularna kultura je svakim danom sve neobičnija. Čudni stvorovi, mračni tuneli i razmahani pipci ponovo su postali kul. A neposredno pošto je napunio svoj 69. rođendan, čini se da je došlo vreme da odamo počast čoveku koji je najzaslužniji za to što je pop kultura uopšte tako uvrnuta: Stivenu Kingu.
Protestnim performansom ispred Konzumove trgovine Bojan Koštić upozorava na nevidljivi entitet koji upravlja našim životima hraneći nas kruhom od K+ brašna.
Ono po čemu su futuristi bili revolucionarni je da su u potpunosti željeli izbaciti pastu iz talijanske ishrane, riješiti se noževa i viljuški, svako jelo bi moralo biti umjetnički “izvajano”, a korištenjem muzike i parfema u toku objeda su nastojali zakoružiti estetski doživljaj hrane. Na primjer, u Marinettijevom restoranu je svaka politička rasprava za vrijeme ručka bila zabranjena a neka hrana se uopšte ne bi jela, već je služila za posmatranje.
