Foto: beep.ba
Općinski sud u Mostaru donio je presudu da je Amela Begović-Kuko žrtva mobinga i diskriminacije bivšeg direktora Porezne uprave FBiH Šerifa Isovića.
Piše: Impuls
Presudom Općinskog suda u Mostaru potvrđeno je da je Amela Begović-Kuko, rukovoditeljica Kantonalnog poreznog ureda Mostar, žrtva mobinga i diskriminacije na radnom mjestu od strane bivšeg direktora Šerifa Isovića.
Nema potpune pravde
„Nalaže se tuženom da prestane sa mobingom i viktimizacijom nad tužiteljicom, te da prestane sa daljim kršenjem njenih prava na jednako postupanje tokom rada i u vezi sa radom“, stoji u presudi od 21. februara ove godine, a koja je potvrđena dva mjeseca kasnije.
Tuženom je, također, naloženo da Begović-Kuko isplati 3.000 KM na ime naknade nematerijalne štete, zbog povreda prava ličnosti, ugleda i časti, mobinga i diskriminacije. Tuženi je, također, dužan nadoknaditi i troškove parničnog postupka.
Dio presude
Presuda je donesena četiri godine nakon podnošenja tužbe, u periodu kada Šerif Isović više nije direktor Porezne uprave FBiH, niti je uposlenik ove institucije – razriješen je dužnosti u avgustu prošle godine.
Amela Begović-Kuko za Impuls portal kaže da je „pravda na neki način zadovoljena“, iako smatra da potpune pravde nema, jer „bivši direktor nije odgovarao ni za šta“.
„Porezna uprava mi je isplatila odštetu, ali je barem utvrđeno i ostaće zapisano šta je radio“, naglašava Begović-Kuko.
Presuda, koju je Impuls portal dobio na uvid, donesena je 21. februara, a postala je pravosnažna u aprilu ove godine.
Amela Begović-Kuko
Amela Begović-Kuko tužbu je podnijela 19.11.2021. radi utvrđivanja diskriminacije i mobinga u kojoj navodi da je duže od godinu dana trpila uznemiravanje i degradiranje na radnom mjestu od tadašnjeg direktora, na način da je kontinuirano ponavljao radnje koje su na nju imale ponižavajući efekat.
Tražio izvinjenje jer je radila svoj posao
Sve je počelo, stoji u tužbi, u decembru 2019., a kulminiralo je u avgustu 2020. kada je ušla u njegovu poresku prijavu. On je, stoji u tužbi, zahtijevao da mu se izvini za taj postupak, kao što je učinilo još 15-ak uposlenika koji su također provjeravali njegove poreske podatke, što je ona odbila.
U tužbi stoji da je „tužiteljica žrtva viktimizacije jer je odbila da se ispriča sad već bivšem direktoru zbog nečega što je učinila u skladu sa zakonskim propisima“.
„Svojim eventualnim ispričavanjem na zahtjev tadašnjeg direktora počinila bi diskriminaciju prema drugim građanimau FBiH, jer Isović nije iznad zakona niti to može biti“, stoji u tužbenom zahtjevu.
Po prijavi Isovića protiv Begović-Kuko kasnije je pokrenut i disciplinski postupak.
Šta stoji u odgovoru na tužbu
U presudi stoji i to da je tuženi Isović 27. decembra 2021. dostavio odgovor na tužbu u kojem osporava činjenične navode tužbe, pravni osnov tužbenog zahtjeva i njegovu visinu. Naveo je i to da je iz uvoda činjeničnih navoda tužbe jasno da ne postoji ni vjerovatnost da je povrijeđeno pravo na jednako postupanje.
„Da bi se radilo o mobingu kao obliku diskriminacije propisanim odredbama Zakona o zabrani diskriminacije nužno je ispuniti uslov kontinuiteta i trajanja određenog zabranjenog ponašanja. Jasno je iz teksta da taj uslov nije ispunjen“, stoji u Isovićevom odgovoru na tužbu. Dalje je naveo da nema činjeničnih navoda niti dokaza da je sve počelo u decembru 2019. godine, kao i to da su navodi o viktimizaciji „rezultat pogrešnog tumačenja odredbe člana 18. Zakona o zabrani diskriminacije u BiH i samog pojma viktimizacije jer radnje koje opisuje tužiteljica nemaju dodirnih tačaka sa onim što se odredbom člana 18. Zakona štiti“.
Šerif Isović, foto: Facebook
Međutim, sud je utvrdio prvostepenom presudom, koja je kasnije i potvrđena, da je iz izvedenih dokaza tokom postupka vidljiva namjera tadašnjeg direktora Porezne uprave da kazni tužiteljicu radi ulaska u njegovu poreznu prijavu i nedostatak isprike povodom istog. Ovo se, stoji u presudi, najbolje očituje i samom izjavom tadašnjeg direktora Porezne uprave gdje tvrdi da tužiteljica kao rukovoditelj neće da organizuje akcije i prati promet fiskalnih uređaja, ne izvršava zadatke i po njegovom mišljenju nema vremena da obavlja svoj posao, a ima vremena da vrši uvid u direktorovu poreznu upravu.
Navedeno je, stoji u presudi, potvrđeno i saslušanjem svjedoka tadašnjeg zamjenika direktora Slobodana Vukoje, koji je u izjavi naveo da je „od tadašnjeg direktora usmeno dobio navod da je razlog pokretanja disciplinskog postupka to što se nije izvinila“.
Dokazano da je žrtva mobinga
„Tokom postupka vidljiva je odlučnost direktora da na svaki mogući način koristi svoje ovlasti i da našteti tužiteljici, na ovaj ili onaj način“, navedeno je, između ostalog, u presudi Općinskog suda u Mostaru od 21.02.2025. godine.
Tužiteljica je, po mišljenju suda, dokazala da je nad njom izvršen mobing, odnosno da je ponašanje tuženog kao direktora imalo za cilj ili za posljedicu degradaciju radnih prava tužiteljice ili njenog profesionalnog statusa.
Također je navedeno da „tuženi tokom postupka nije dokazao sa stepenom sigurnosti da se različit tretman nije dogodio“.