Ilustracija: NASA
Naučna studija je pokazala da bi solarni paneli u svemiru mogli da smanje potrebe Evrope za obnovljivom energijom sa kopna za 80 odsto do 2050. godine. Istraživači takođe ukazuju da bi sistem mogao da riješi probleme sa neredovnim i vremenskim uslovima od kojih zavisi proizodnja na zemlji.
Koristeći detaljan kompjuterski model buduće elektroenergetske mreže kontinenta, istraživači su otkrili da sistem svemirskih panela koje je dizajnirala NASA može da smanji troškove cijelog evropskog elektroenergetskog sistema za čak 15 odsto. Takođe bi mogao da smanji potrošnju baterija za više od dvije trećine.
Studija, koju vode istraživači sa Kings koledža u Londonu, prva je koja procjenjuje mogući uticaj svemirske solarne energije na Evropu. Svemirski solarni paneli (SBSP) koji su dali pozitivne rezultate koriste dizajn heliostata, prenosi rts.
Dizajn, koji sistem imitira, koristi reflektore slične ogledalima za sakupljanje sunčeve svjetlosti u orbiti. Sunčeva svjetlost se zatim prenosi do stanica na Zemlji i pretvara u električnu energiju prije nego što se isporuči energetskoj mreži.
Kompjuterski model elektroenergetske mreže kontinenta obuhvata 33 zemlje i simulira potražnju za električnom energijom, proizvodnju i skladištenje kako bi identifikovao najjeftiniju opciju za zadovoljavanje evropskih potreba za električnom energijom.
Kada su istraživači integrisali koncept SBSP-a u model zasnovan na Nasinim predviđanjima o njegovom potencijalnom energetskom kapacitetu, rezultati su pokazali da bi mogao da zamijeni čak 80 odsto evropskih obnovljivih izvora energije sa kopna.
Obnovljivi izvori energije sa kopna su neredovni i zavisni od vremenskih uslova, što komplikuje pouzdano snabdijevanje, a troškovi variraju, ističu istraživači.
SBSP-ovi bi mogli biti alternativni centralizovani energetski resurs koji radi iznad atmosfere sa kontinuiranom snagom gigavatnog obima.
Autori napominju da modeliranje ne uzima u obzir potencijalne uticaje specifičnih izazova za svemir, kao što su orbitalna zagušenja, prekidi prenosa ili varijabilnost snopa, što bi moglo uticati na pouzdanost i operativne performanse SBSP-a.
Ni potencijalna isplativost SBSP-a ne bi mogla biti realizovana do 2050. godine, jer bi njegova izgradnja, lansiranje i održavanje bili preskupi, osim ako tehnološki rast ne smanji njegove troškove.
„Postoje neki rizici koje treba uzeti u obzir, kao što je to kako satelit u svemiru može imati previše solarnih panela. Da li bi mogao izazvati sudare ili biti oštećen otpadom u svemiru?“, napominje dr Vei He, viši predavač na inženjerskom odeljenju Kings koledža i glavni autor studije.
Uprkos tim rizicima, Vei vjeruje da istraživanje pokazuje da SBSP ima potencijal da pomogne zemljama u postizanju neto nulte emisije. „Obnovljiva energija koja bi zamijenila fosilna goriva je najvažnija akcija koju preduzimamo kao ljudi. Solarna energija iz svemira je potencijalna tehnologija i može da obezbjedi kontinuiranu solarnu energiju kao obnovljivi izvor energije.“
Japan već razvija SBSP i integriše ga u svoju svemirsku i neto nultu strategiju, napominje Vei.
Evropa bi mogla da slijedi taj primjer, ukazuju istraživači, pominjući dugogodišnju tradiciju kontinenta u multinacionalnoj saradnji prekogranične razmjene električne energije i satelitskih poduhvata pod okriljem Evropske svemirske agencije.
Autori vjeruju da bi Evropa mogla da iskoristi svoju multinacionalnu saradnju za razvoj i upravljanje centralizovanom SBSP infrastrukturom. Na taj način bi mogla da stvori rješenje na nivou kontinenta kako bi se obezbjedilo stabilno snabdijevanje obnovljivim izvorima energije na nivou baznog opterećenja, smanjujući zavisnost kontinenta od energije iz gasa.
„Sada je vrijeme“, smatra Vei.