“Pravda za Davida”: Građani su pobijedili medijski mrak i režimske laži

Građani su pobijedili medijski mrak. FB grupa “Pravda za Davida” koja broji preko 330 hiljada članova svakodnevno prikazuje dešavanja sa Davidovog trga, uživo! Bezbroj fotografija, tekstova, mišljenja, pisama, pjesama, ispovjedi o sličnim slučajevima, sve to se može naći na ovoj grupi. A tamo gdje doseže signal javnih servisa doseže i signal jednog od mobilnih operatera koji nude i internet. Moderne tehnologije su čudo.

Autor: impulsportal.net

David Dragičević nestao je 18. marta ove godine. Njegovo beživotno tijelo nađeno je na ušću Crkvene u Vrbas 24. marta. Dva dana kasnije održana je press konferencija MUP-a RS koja je potakla okupljanja na Trgu Krajine, danas poznatom i kao Davidov trg, u Banjaluci. Veoma brzo okupljanja pod sloganom “Pravda za Davida” proširila su se na mnoge gradove u BiH, regiji i Evropi.

Press konferencija i stigmatizacija žrtve

Šta se to desilo na press konferenciji MUP-a RS pa da je izazvala gnijev tolikog broja građana? David je imao dvadeset i jednu godinu i te subote izašao je u grad kao i milioni drugih mladih ljudi širom Evrope, da se provede sa društvom. Na žalost, David se nije vratio kući. Policija nam je dala uvid u njegovo kretanje te noći, izostavljajući veoma bitan snimak sa Trga Krajine, i objasnila ga ovako: “Mladić je izašao u grad, bio u nekoliko klubova u centru gdje se malo i potukao, onda otišao do pekare na Laušu, pojeo burek, obio kuću u kojoj se zadržao 50 minuta, otišao iz kuće i nekako upao u Crkvenu, rječicu koja je inače kanalizacija. Tokom noći je prema policiji David konzumirao droge i to marihuanu i LSD i alkohol. Njegova smrt je bila “zadesna”, odnosno slučajna, mada je Srna navela da je izvršio samoubistvo”.

U biti, policija nam je saopštila niz posve “nebitnih detalja” samo ne i onaj najvažniji, kako je David Dragičević dospio u Crkvenu gdje je prema njima nastupila smrt davljenjem. Slučajne smrti se dešavaju i samoubistva, ali nikada policija nije uložila toliko napora da nam objasni sve što je stradala osoba radila prije svoje smrti, ukoliko se naravno ne radi o ubistvu. Slučaj Davida Dragičevića nikada se zvanično nije vodio kao slučaj ubistva. Posebno je neobično bilo prisustvo vještaka sudske medicine Željka Karana, koji je kasnije izjavio da nikada prije nije bio na ovakvoj press konferenciji.

Obzirom da policija nije imala objašnjenje za to kako je David dospio u Crkvenu, sasvim je nevažno da li je bio pijan i drogiran. Ovo bi imalo značaja da je na neki način prouzrokovalo smrt, recimo gubitkom svijesti, zastojem srca i sl. ali ništa od toga obdukcija nije pokazala.

Još gora je bila tvrdnja policije da je neposredno prije smrti David opljačkao kuću u kojoj je proveo 50 minuta i kako su nam saopštili, iz iste mirno otišao. Da se ovo stvarno i desilo bilo bi značajno samo ako bi imalo neke veze sa Davidovom smrću, bilo direktne ili indirektne. Ali ako je napustio kuću mirno i niko ga nije pratio, sama pljačka je onda sasvim nebitna, jer mrtvog čovjeka ne možete optužiti za istu.

Bilo je jasno da se želi stigmatizirati žrtva, policijskim žargonom rečeno, “klošar i narkoman” koji voli da se potuče, pa još i lopov, “dobio je taman što je i zaslužio”.

Međutim, upravo to je bio razlog da se građani počnu okupljati oko Davidogov oca Davora Dragičevića i njegovih prijatelja koji su pokrenuli za ovu priču veoma bitnu FB grupu “Pravda za Davida”. FB grupa omogućila je Davidovoj majci Suzani, koja živi vani, da bude u stalnom kontaktu sa svojim sugrađanima i svima koji prate grupu. A postoji li nešto strašnije od bola majke koja je izgubila dijete?

Politizacija, spinovi i režimske “obojene revolucije”

Zatečeni okupljanjima i porukama građana koji su tražili istinu o Davidovoj smrti i pravdu kao konačan ishod istine, vlasti su u priču umješale i samog predsjednika RS Milorada Dodika. Ali njegova posjeta porodici Dragičević, prisustvo Davidovoj sahrani te dodjeljivanje slučaja Siniši Kostreševiću, načelniku Uprave kriminalističke policije, nije dalo željene razultate. Građani su nastavili sa okupljanjima u Banjaluci koja su se širila i dalje, sve do Evrope, pa i cijelog svijeta.

Onda je vlast pribjegla standardnim metodama diskreditacije porodice Dragičević i građana. “Okupljanja su ispolitizovana”, “Tragedija jedne porodice je bespotrebno ispolitizovana” i sl. fraze su koje se koriste kako bi se građani zbunili i pomislili kako je eto u izbornoj godini neka od opozicionih partja “uzela pod svoje” Davora Dragičevića. Ovaj put to nije upalilo.

Potom se prešlo na takmičenje “ko je veći Srbin” nazivajući okupljanja “rušenjem institucija Republike Srpske”. Ali formula po kojoj su “institucije Republike srpske=SNSD=Milorad Dodik=Dodik je najveći i jedini pravi Srbin”, takođe nije upalila. Građani su nastavili još žešće i bilo je sve više i više glasova koji su tražili istinu i pravdu za Davida!

Kada ne upali “politizacija” i “takmičenje ko je najveći Srbin u Srba”, režim plati rezne nadrianalitičare da porodicu i građane nazovu stranim plaćenicima koji pripremaju revolucije u raznim bojama. Koliko su u tome uspjeli dovoljno govori činjenica da je priča o Davidu prevedena na nekoliko svjetskih jezika pa je tako dostupna praktično svakom čovjeku na ovoj planeti. Ni nadrianalitičari nisu upalili.

Medijski mrak i građansko novinarstvo

Prije svih, treba istaći BN televiziju koja je pratila svakodnevno okupljanja na trgu u Banjaluci. Zatim su tu blogeri, neki portali, među kojima i naš, mediji iz regije, ali sve to nije dovoljno. Ne radi se o “veličini medijskog prostora”, koji ovi mediji obuhvataju, već o činjenici da se oni ne finansiraju iz budžeta, od naših novaca, kao javni servisi. Tri javna servisa, prije svih RTRS, kome se ova okupljanja dešavaju “ispred nosa” dužni su da građane informišu o svemu što se kod nas dešava, od cijena paprika na pijaci, pa do rezultata revizije vlastitog poslovanja. Svakodnevna okupljanja građana širom Republike Srpske ne smiju biti “nevidljiva” javnom servisu, ne smiju biti! Ali naprotiv, javni servis je iskorišten upravo za diskerditaciju građana i porodice Dragičević. Neki režimski bezvezni portal prenese u režimskoj kuhinji “skuhanu vijest”, a onda je kao relevantnu preuzme RTRS.

Medijski prostor koji zauzimaju javni servisi značajno se povećao kada je Slobodan Stanković kupio ATV. Tako se i ova, nekad alternativna televizija, stavila u službu režima.

Ali građani su pobijedili medijski mrak. FB grupa “Pravda za Davida” koja broji preko 330 hiljada članova svakodnevno prikazuje dešavanja sa Davidovog trga, uživo! Bezbroj fotografija, tekstova, mišljenja, pisama, pjesama, ispovjedi o sličnim slučajevima, sve to se može naći na ovoj grupi. A tamo gdje doseže signal javnih servisa doseže i signal jednog od mobilnih operatera koji nude i internet. Moderne tehnologije su čudo.

Davor Dragičević jučer je poručio Miloradu Dodiku, Željki Cvijanović i drugim visokim funkcionerima iz vlasti i opozicije RS-a da ako se do oktobra ne riješi slučaj ubistva njegovog sina Davida, izbora neće biti. Možda bi mnogima, posebno Miloradu Dodiku, odgovaralo da ih i ne bude, ali ne pod uslovom da mora da riješi slučaj Davida Dragičevića, jer istraga još traje, a po svemu sudeći nije se pomjerila sa mrtve tačke. A i kako bi, jer kamo god da krene režim će se sudariti sam sa sobom. Nama ne trebaju revolucije, ni obične ni obojene, nama treba Pravda!

Piše: Mirjana Tešanović