radom komunalnih službi, postavljanjem plakata i obavještenja tamo gdje im nije mjesto, dok su se gradske zanatlije "dale u brigu" zbog vođenja poslovnih knjiga.){kind=link}
Prije četrdeset i jednu godinu Banjalučani su imali probleme sa gradskim prevozom, (ne)radom komunalnih službi, postavljanjem plakata i obavještenja tamo gdje im nije mjesto, dok su se gradske zanatlije “dale u brigu” zbog vođenja poslovnih knjiga.
Ipak, nisu samo brige i problemi donekle zagorčavali život Banjalučanina, bilo je i ljepše strane gradskog života: održani su muzički festivali, najavljeno je gostovanje tada svjetski poznatih i popularnih muzičkih zvijezda, a naravno, nije moglo proći bez održavanja tradicionalne banjalučke manifestacije na obalama Vrbasa. Pa krenimo sa onom ljepšom stranom gradskog života od prije četdeset i jednu godinu, kroz “blic” prelistavanje banjalučkog lista “Glas”.
Dolazi li ansambl Tarnerovih? Pitanje-naslov teksta o mogućem gostovanju Ajka i Tine Tarner, a autor teksta navodi kako „postoje veliki izgledi da sredinom novembra u Banjaluci gostuje jedan od trenutno najpopularnijih modernih muzičkih sastava, ansambl Ajk i Tina Tarner iz SAD-a“. Dalje se navodi kako se radi o muzičarima „čiji je šou program od publike i muzičkih stručnjaka ocijenjen kao vrhunski domet scenskog izvođenja u kojem su isprepleteni muzika, ritam, svjetlosni efekti, pokreti…“
Elem, kako je u tim vremenima trebalo izdvojiti poveči iznos novca da bi se u Banjaluci pojavili ovi tada planetarno popularni i poznati muzičari, sve je zavisilo, kako se navodi „od toga da li će nekolicina banjalučkih radnih organizacija, privrednih i neprivrednih djelatnosti pomoći koliko to bude potrebno da bi se ostvarila pomenuta ideja“. Naravno, ni tada ništa bez sponzora, a gostovanje ovog poznatog muzičkog para između ostalih inicirala je Opštinska konferencija Saveza socijalističke omladine Banjaluka, dok su akciju „podržali predstavnici samouopravne interesne Opštinske zajednice kulture Banjaluka, Sportske dvorane Borik, KAB-a, Kluba studeneta, kao i nekih radnih organizacija….”
Održan je i peti festival zabavne muzike “Prvi aplauz 75”, što je zabilježeno pod naslovom “Rađanje novih imena”. U tekstu se prenosi i izjava direktora festivala Irfana Nurudinovića: “Cilj festivala je njegovanje zabavno-muzičkog stvaralaštva, rađanje novih pjevačkih imena, novih kompozicija… Ono što smo dosada čuli govori da će ovogodišnji festival prevazići dosadašnje. Kvalitet kompozicija je na većem nivou, a i prilikom izbora pjevača vodilo se računa da to budu mladi, ali talentovani…” Autor teksta, poznati banjalučki novinar Ratko Marić, konstatuje da svi oni koji su do sada ponijeli statuu “Prvi aplauz” već afirmisani interpretatori zabavne muzike: Alma Ekmečić, duet Jugović-Skalnić, Mahir Paloš, i da je “Prvi aplauz” doprinio afirmaciji i Banjalučanina Emira Bašića.
A te 1975 godine u okviru „”jetnih večeri Kluba Akademičara Banja Luke”, organizovan je “Karneval na Vrbasu”, skokovi sa Gradskog mosta, banjalučka lasta, trke vrbaskih dajak-čamaca, takmičenje u plivanju, samo su neke od tradicionalnih sportskih disciplina u kojima je na obalama Vrbasa uživalo nekoliko hiljada Banjalučana.
Najviše interesa okupljenih bilo je za skokove sa Gradskog mosta, pa su od „dvadeset učesnika koji su izveli po dva skoka najviše ocjene žirija dobili Hajrudin Mešić, Anto Lokmer i Faruk Prilipija“. Zabilježeno je i da je „u trci čamaca prvi na cilj stigao Antonio Zamolo, prošlogodišnji prvak, drugi Smajo Hajrulahović, a treći Emir Majdanac“.
U novembru 1975 godine prema pisanju “Glasa”, počela je rekonstrukcija ulice Veselina Masleše, koju Banjalučani nikada nisu zvali po njenom službenom nazivu, nego je uvijek bila i biće Gospodska ulica. Ostade zapisano da će u Gospodskoj ulici “novoizgrađeni i rekonstruisani objekti imati izvorni oblik, tako što će se postojeći fasadno prilagoditi i tako uklopiti u budući prostor”.
Svojevrsnu gradsku hroniku od prije četrdeset i jednu godinu završavamo sa problemima i brigama Banjalučana. Novinari su zabilježili da se građani žale na gradski saobraćaj jer “autobusi stalno kasne”, a “često se događa da autobusi ne staju na svim stanicama, mada ima putnika koji bi trebali da izađu, a na to ih obavezuje i oduka o prevozu putnika“.
Osim učestalih zamjerki na gradski prevoz i saobraćaj, građani su imali i brojne žalbe na rad komulanih preduzeća. Da bi se riješili problemi koje su imali građani pojedinih mjesnih zajednica prilikom odvoza smeća “sugerisao” je tekst “Čvršća veza inspekcija-građani”, a “inspektori su zatražili od građana da im putem mjesne zajednice prijavljaju sve nepravilnosti, kako bi one bile otklonjene”.
Problem ružne pojave da se plakati postavljaju i na drveće primjećen je i zaključeno da se tome konačno stane u kraj jer “ako zato nije dovoljna neka formalna odluka, onda svakako treba i kažnjavati one koji ne poštuju elementarne norme ponašaja u plakatiranju”.
Problem su imali i zanatlije, knjige su im bile brige, kako rekoše u anketi, pa im je vođenje knjiga “oduzimalo puno vremena jer nisu vični tom poslu”, dok su neki plaćali paušalni porez pa su bili “lišeni knjigovodstvenih briga”.
Četrdeset i jednu poslije građani i dalje imaju problema sa komunalnim službama, pogotovo kada padne snijeg, gradski prevoz (ne)kasni, ali gužve su i dalje sastavni dio života onih kojih se “klackaju” u gradskom saobraćaju. Zanatskih radnji sve je manje i manje, preostale zanatlije i dalje muči isti problem, “papirologija” i poveći broj “knjižurina”, uvijek na dohvat ruke za još veći broj “inspekcijskih organa”.