Foto: Printscreen
Hemosinteza je, kao što je poznato, spekulisana kao potencijalni izvor energije za mikrobe u 19. vijeku, iako nije potvrđena sve dok 1970-ih nisu otkriveni ekosistemi koji okružuju duboke okeanske hidrotermalne izvore.
Od tada se način prikupljanja energije oksidacijom neorganskih spojeva smatra rijetkim, ograničenim na ekstremna staništa.
Ali nova istraživanja s mora sugerišu da je ova strategija za preživljavanje zapravo obilna, od pola do pola.
Primaran način života
U stvari, kako sunčeva svjetlost blijedi u mrak, tim predvođen istraživačima sa Univerziteta Monash u Australiji pronašao je dokaz da hemosinteza postaje primarni način života za nevidljive morske mikrobe.
– Vodonik i ugljen monoksid su zapravo “hranili” mikrobe u svim regionima koje smo posmatrali, od urbanih zaliva do oko tropskih ostrva do stotina metara ispod površine – kaže mikrobiolog sa Univerziteta Monaš Kris Grining.
Dodaje i to da se neke čak mogu naći ispod leda na Antarktiku.
Za razliku od sunčeve svjetlosti, molekularni vodonik je zgodan izvor energije koji je prisutan u najmanje tragovima u velikom broju ekosistema, od atmosfere do površine, pa čak i ispod.
Bakterije raznolike
U prethodnim studijama, Greening i njegove kolege su pokazali da su u velikom dijelu svjetskog tla bakterijske kulture koje mogu konzumirati vodonik “u izobilju, raznolike i aktivne”, na mnogo načina, osnova cijelog lanca ishrane.
Sada, on i neki od istih istraživača su pokazali da se ovo odnosi i na duboki okean.
Njihova studija je prva koja istražuje mogu li bakterije u otvorenom okeanu koristiti vodonik kao gorivo. Nalazi su zasnovani na 14 uzoraka morske vode, prikupljenih iz Atlantika, Indije, Pacifika i Južnog okeana.
Fleksibilni oblici života
Morske bakterije koje se mogu prebacivati između kemosinteze i fotosinteze vjerojatno bi imale veliku konkurentsku prednost kada bi naseljavale sve različite razine okeanskog staništa.
Vjerovatno je to razlog zašto su ovi fleksibilni oblici života i danas u izobilju.
– Prvi život je vjerovatno nastao u dubokim morskim otvorima koristeći vodonik, a ne sunčevu svjetlost, kao izvor energije – spekuliše Greening.
Kaže i to da je nevjerovatno da 3,7 milijardi godina kasnije, toliko mikroba u okeanima još uvijek koristi ovaj visokoenergetski plin i do sada smo to potpuno zanemarili.
Studija je objavljena u časopisu Nature Microbiology.