Na današnji dan preminula je Margita Stefanović Magi

“Margita je dečak” – glasio je jedan od prvih beogradskih grafita, koji je bio napisan na zgradi u kojoj je živjela i odrastala jedna od najznačajnijih muzičarki u historiji jugoslavenskog rock'n'rolla – Margita Stefanović Magi.

Rođena je 1. aprila 1959. godine, a preminula na današnji dan, 18. septembra 2002.

Rođena je u Beogradu kao kćerka jedinica poznatog srbijanskog pozorišnog i TV režisera Slavoljuba Stefanovića-Ravassija i Desanke Nikolić. Nakon završene osnovne škole, Margita upisuje srednju muzičku školu “Josip Slavenski” gdje maturira kao najtalentiranija pijanistica u klasi zajedno s Ivom Pogorelićem, s kojim uzima privatne časove kod ruskog profesora Timikina.

https://www.youtube.com/watch?v=l6E5cxg5thc

Nakon mature dobiva ponudu za nastavak školovanja u Moskvi na prestižnom konzervatoriju, koju naposlijetku odbija zbog porodičnih razloga – njenoj majci se nije sviđala ideja da je pusti samu u Moskvu u tim godinama. Umjesto toga, Margita upisuje Arhitektonski fakultet u Beogradu, te nastavlja svirati klavir, povremeno učestvujući u raznim turnejama s brojnim manjim orkestrima.

Diplomirajući arhitekturu 1982. godine, zajedno sa svojim tadašnjim momkom Srđanom Vejvodom, počinje se zanimati za beogradsku underground muzičku scenu, te kreće u potpuno drukčijem smjeru.

”Ja sam čudna priroda koja se nikad ne kaje…”

U proljeće 1982. godine, Margita preko svog rođaka Gagija Mihajlovića upoznaje Milana Mladenovića, a ubrzo nakon toga, na jednoj od proba tadašnjeg Milanovog benda Katarina II biva pozvana u bend, da bi, nakon povratka s tromjesečnog putovanja Južnom Amerikom, odlučila prihvatiti ponudu.

Bila je članica benda Katarina II sve do kraja 1994. godine, a u tom je periodu učestvovala u stvaranju albuma mnogih jugoslavenskih bendova, kao što su Karlowy Vary, Elvis J. Kurtović & His Meteors,Van Gogh, Babeitd.

Komponirala je muziku za brojne filmove: Prvi put s ocem na jutrenje, Vera Hofmanova, Povratak Vuka Alimpića, Plavi plavi, kao i teatarske produkcije Klasni neprijatelj i Tri sestre, a 1985. godine glumila je ulogu Dragane u filmu Tajvanska kanasta reditelja Gorana Markovića.

https://www.youtube.com/watch?v=ZdRBW2XYAto

Nakon Milanove smrti i raspada Ekatarine Velike (promjena imena iz Katarina II), Magi se nastavila baviti muzikom. 1994 i 1995. svirala je u bendu Kurajberi, koji je okupljao svojevremeno neke od najpoznatijih beogradskih muzičara fokusirajući se pritom na nastupe u raznim klubovima.

Godine 1995. zajedno s grupom mladih beogradskih muzičara formira bend EQV, te objavljuju album pod nazivom Ti si sav moj bol inspiriran poznatom pjesmom Ekatarine Velike, koji je objavila austrijska muzička kuća Coop Arts & Crafts Unlimited.

U oktobru iste godine, EQV nastupa na Tactic Festivalu u Beču, a Margita nastavlja sudjelovati u radu brojnih srbijanskih bendova, a gostuje na albumima bendova Glisers, Zion banda i Direktori.

”Bojim se da se ne probudim ili se bojim da se probudim, a da su granice zatvorene. Strahujem da se odjednom ne mogu prepoznati…”

Također, nastupa i na nekoliko unplugged koncerata Električnog orgazma 1996. godine, od kojih je jedan snimljen i objavljen iste godine na radiju B92 pod nazviom Živo i akustično. Istovremeno je bila uključena u neke od važnijih muzičkih projekata poput S one strane duge i Pesme iznad Istoka i Zapada.

U toku 1996. godine, Margita se učlanjuje u Ars Antibari klub pisaca iz Bara, koji su objavili nekoliko njezinih priča u dvije knjige: Izgleda da će Jugo i Da li da ti kažem ko te je ubio, Gea?.

Godine 2002. komponira muziku za teatarsku predstavu Kaput mrtvog čoveka u režiji Hajdane Baletić, za koju se naposlijetku ispostaviti da je bila upravo njezin posljednji rad povezan s muzikom.

Borba s ovisnošću

Od 1996. godine, Margitin je život bio obilježen borbom s ovisnošću o heroinu, te posljedicama dugogodišnjeg uzimanja, koje su se pojačale nakon smrti njenog oca u februaru 1996. godine.

Kako bi se izborila sa svojom ovisnošću, prodala je skoro sve što posjeduje, uključujući i stan u predgrađu Beograda. Novac je iskoristila za putovanje u Indiju, kao i kupovinu dva manja stana koje je ubrzo nakon toga prodala, završivši u trošnoj garaži u predgrađu Borča.

Svoje je posljednje godine života provela u skloništu za beskućnike u Voždovcu, oviseći o humanitarnoj i pomoći poznanika. Margiti je, kao posljedica neodgovornog intravenoznog korištenja droga, dijagnosticiran HIV, o čemu se dugo govorilo, no ovaj je podatak zvanično objavljen tek 2008. godine u knjizi Aleksandra Ilića Vrati unatrag.

“Krajnje vreme je da se jednom završi. Moj osećaj osamdesetih je kao jedno veliko silaženje. Silaziš, a svaki stepenik je sve veći, sve sporije, ali sve sigurnije i definitivnije ka dole…”

Margita Stefanović bila je posljednja članica grupe EKV koja je preminula 18. septembra 2002. godine u 43. godini života u beogradskoj Bolnici za infektivne bolesti, u kojoj je boravila od augusta iste godine.

Prije nje, članovi Ekatarine umirali su jedan za drugim: Ivica Vdović preminuo je 25. septembra 1992. od posljedica AIDS-a, a Milan Mladenović, 5. novembra 1994. od raka pankreasa, zatim Bojan Pečar – 13. oktobra 1998. godine od srčanog udara, te Dušan Dejanović, 2000. godine, također od AIDS-a.

“U mom normalnom, stabilnom životu najnestabilniji deo sam upravo ja. I to ne zbog kakve psihičke ili ne znam kakve nestabilnosti, već zbog stalnog traženja u svim mogućim oblastima umetnosti i života.” (Margita Stefanović u intervjuu za NIN)

Izvor: radiosarajevo.ba