Foto: Ilustracija
Poezija naših pjesnika pronašla je svoje mjesto u muzici pa su tako neke od najljepših pjesama, uz koje su odrastale generacije, a koje su nam poznate kao numere “Bijelog dugmeta”, “Indeksa”, “Kerbera”, Zdravka Čolića, Biljane Petrović i drugih, zapravo pjesme koje su napisali J. J. Zmaj, Njegoš, Bećković, Radičević, Šantić, Crnjanski i drugi pjesnici o kojima ćemo govoriti u ovom tekstu.
piše: Ilijana Božić
Oslanjajući se na djela naših pjesnika pop muzika čuva tradiciju od zaborava, podsjeća na naše stvaraoce koji su ostavili pečat i trag u istoriji, književnosti i kulturi. Važno je to napomenuti u doba kad se na muzičkoj sceni pojavljuju tekstovi koji i nisu baš primjereni, koji slušaocima nameću određene načine ponašanja i iskrivljene vrijednosti.
Kao prvi primjer navešćemo pjesmu grupe “Van Gog”. Riječ je o numeri “Ludo, luda” koja je ustvari prilagođena narodna lirska pjesma “Riba i djevojka” koju je Vuk Stefanović Karadžić zabilježio i objavio u jednoj od knjiga srpske narodne poezije. Stihovi narodne pjesme glase:
“Djevojka sjedi kraj mora, Pak sama sebi govori:
“Ah mili Bože i dragi! Ima l’ šta šire od mora?
Ima l’ što duže od polja? Ima l’ što brže od konja?
Ima l’ što slađe od meda? Ima l’ što draže od brata?”
Govori riba iz vode: “Djevojko, luda budalo!
Šire je nebo od mora, Duže je more od polja,
Brže su oči od konja, Slađi je šećer od meda,
Draži je dragi od brata.”
Njegoš kao inspiracija
Petar Petrović Njegoš “Gorski vijenac” je posvetio “prahu oca Srbije” odnosno voždu Karađorđu, vođi Prvog srpskog ustanka.
Gorski vijenac, Foto: Screenshot(YouTube)
Velika je važnost i vrijednost “Gorskog vijenca”, a stihove koje je napisao Njegoš u ovom djelu prepoznajemo u pjesmi “Suza moja nema roditelja” koju izvodi Biljana Petrović na albumu “Svet se deli na dvoje” iz 1993. godine. U “Gorskom vijencu” vladika Rade govori o suzama pokajanja, o životu budućeg vijeka:
“Moje pleme snom mrtvijem spava, suza moja nema roditelja,
nada mnom je nebo zatvoreno, ne prima ni plača ni molitve;
u ad mi se svijet pretvorio, a svi ljudi pakleni duhovi.
Crni dane, a crna sudbino! O kukavno Srpstvo ugašeno”
U pjesmi “Suza moja nema roditelja” Biljane Petrović horske dionice pjeva hor Bogoslovskog fakulteta, a pojedine scene u spotu su iz manastira Gračanica. Tekst kaže:
“Kad bi duša mogla tajnu sreće znati ne bi se zbilo tebi ni meni ovo ludilo…
Kad bi oči mogle ljubav isplakati srce bi znalo, srce bi stalo, sve bi prestalo…
Suza moja nema roditelja nada mnom je nebo zatvoreno ne prima ni plača ni molitve”.
Takođe, Olivera Katarina je otpjevala pjesmu “Pleme moje” na osnovu Njegoševih stihova “Pleme moje snom mrtvijem spava, suza moja nema roditelja”.
Mak Dizdar i “Indeksi”
Poznato je da su 1978. godine “Indeksi” napravili ploču “Modra rijeka” na stihove Maka Dizdara. To je bio prvi i jedini put da jedna grupa cijeli album posveti domaćem pjesniku. Pjesma “Modra rijeka” je remek djelo Maka Dizdara, to je kruna njegovog pjesničkog stvaralaštva. Stihovi kažu:
“Nikto ne zna gdje je ona, malo znamo al je znano..Iza gore iza dola, Iza sedam iza osam, i još huđe i još luđe…Preko mornih preko gorkih…”
Dizdar je ovu pjesmu počeo arhaičnom riječju nikto aludirajući da se još od davnina pokušava otkriti gdje je ta modra rijeka koju želimo da dokučimo. Gdje je ta modra rijeka, šta se dešava sa dušom nakon smrti koliko smo joj blizu, odnosno koliko smo blizu prelasku na drugi svijet.
Uz ovu “Indeksi” su otpjevali i Dizdarevo “Blago” i “Pustinju”.
Matija Bećković
Arsen Dedić je 1980. snimio album “Pjevam pjesnike“, sa muzikom na stihove Ujevića, Krleže, Ivana Gorana Kovačića i Matije Bećkovića. Tako je jedna od najljepših obrada Arsena Dedića “Vera Pavladoljska”, pjesma Matije Bećkovića.
“Lukavica je htela da me nadlukavi; Punio se mesec u avgustu kao lokva; Ispaljivane pune duge preko jezera i glava; Na radilištima u rudnicima boksita; Ubeđivao sam nepoznate ljude; U tvoje ime; Vera Pavladoljska.”
Pjesmu “Dva prijatelja” Matije Bećkovića priredili su Arsen Dedić i Rade Šerbedžija.
“Dva prijatelja što se svakog dana
Sastaju ispred “Tri lista duvana”,
Toliko su oni nerazdvojni bili
Da su celome svetu dojadili.
Ali jednog dana iznenada
Oni neće proći kroz svoj deo grada,
Na sastanak što će toga jutra biti
Prvi put će jedan od njih zakasniti.”
Mostar i Pero Zubac
Mostar je poznat po starom mostu, ali i po jednoj od najljepših ljubavnih poema u književnosti. To su “Mostarske kiše” koje je napisao Pero Zubac, a koja je posvećenu gradu behara i šedrvana, ali i jednoj Svetlani. Uz ove stihove mnogi su se udvarali djevojkama, a na ove stihove komponovane su i melodije u popularnoj muzici. Jedna od njih je pjesma “Kad ljubav izda” grupe “Kerber”.
Foto: Basta Balkana
Originalni tekst “Mostarskih kiša” Pere Zupca:
” U Mostaru sam voleo neku Svetlanu
Jedne jeseni
Jao kad bih znao sa kim sada spava
Ne bi joj glava, ne bi joj glava
Jao kad bih znao ko je sada ljubi
Ne bi mu zubi, ne bi mu zubi
Jao kad bih znao ko to u meni bere
Kajsije još nedozrele
Govorio sam joj ti si derište ti si
Balavica
Sve sam joj govorio
I plakala je na moje ruke, na moje reči
Govorio sam joj ti si anđeo, ti si đavo
Telo ti zrelo, šta se praviš svetica
A padale su svu noć neke modre kiše
Nad Mostarom”
Pero Zubac je zastupljen generacijskim obradama pjesme “Mostarske kiše”.
“Kerber” pjeva ovako: “Mirišu aprilske noći na tvoje nedra medena, ko li ih sada ljubi, ne bi mu zubi, ne bi mu zubi, Svetlana”
Rade Šerbedžija govori “Mostarske kiše” uz pratnju Vasila Hadžimanova koji svira kompoziciju “Balada za Martu”, koju je posvetio svojoj kćerki Marti.
Pjevali Crnjanskog
Miloš Crnjanski jedan je od najznačajnijih književnika srpske književnosti 20. vijeka, a njegova poezija bila je inspirativna za mnoge. Tako je pjesmu “Mizera” otpjevao Zafir Hadžimanov. Poznato je da je Crnjanski imao svoj pravac koji je nazvao sumatraizam kojim označava prevrat i nemir u riječima i osjećaju za razliku od dotašanje poezije koju je kritika nazivala razbibrigom. Kako je sam Crnjanski rekao u objašnjenju “Sumatre”: “Svet nikako ne želi da čuje užasnu oluju nad našim glavama. Tamo se tresu, ne politička situacija, niti književne dogme, nego i sam život. To su mrtvi koji pružaju ruke! Treba ih naplatiti”.
Njegovu “Sumatru” su otpjevali “Tundri”, a Bebi Dol je otpjevala pjesmu “Trag“.
“Pjevam danju, pjevam noću”
Pjesme “Pjevam danju, pjevam noću”, i “Ao, nono, bijela” koje su nam svima poznate u izvedbi Zdravka Čolića zapravo su djelo Branka Radičevića, dok je pjesma “Pjesmo moja” preuzeta iz zaostavštine Jovana Jovanovića Zmaja.
Zmajevu pjesmu “Ala je lep ovaj svet!” obradila je grupa “Monokl”, pjesmu “Zora rudi” otpjevala je “Neda Ukraden, “Tiho noći” grupa “Jarboli“, a “Tugu i opomenu” Maja Odžaklijevska.
Poeziju Branka Radičevića nije pjevao samo Čola. Naime Jadranka Stojaković je otpjevala Radičevićeve stihove “Gde si dušo”, a Ljiljana Petrović “Devojku na studencu”.
Jednu od najljepših pjesama Alekse Šantića “Što te nema” izvela je Jadranka Stojaković, a stihove “I opet mi duša sve o tebi sanja” Dragan Stojnić.
Vasko Popa jedan je od najznačajnijih srpskih pjesnika, a njegove pjesme bile su inspirativne za mnoge muzičare. Tako je pjesme “Beograd”, “Nebojša kula” i “Vračar polje” otpjevala Olivera Katarina. Pjesmu “Očiju tvojih da nije” grupa “Dan za danom”, a “Kuću na sred druma” bend “Tundri”.
Poznato je da su tekstovi Duška Trifunovića pretvoreni u najljepše pjesme Bijelog dugmeta, i to “Ima neka tajna veza”, “Šta bi dao da si na mom mjestu”, “Pristao sam biću sve što hoće”. Takođe, “Indeksi” su Trifunovićeve stihove pretočili u pjesmu “Ti si mi bila naj naj”, Zdravko Čolić u pjesmama “Glavo luda” i “Ljubomora”, ali i Neda Ukraden u kompoziciji “Još te volim”. Trifunovićev tekst je i Vajtina pjesma “Bilo mi je lijepo s tobom“, ali i “Ima nešto u tom što me nećeš” koju izvodi Željko Joksimović.