Šetajući glavnom ulicom u Gradišci, po gotovo jesenjem lijepom danu, ugledah zgužvan papir na stazi, te kao pobornik da nam grad odiše miomirisom vječitog proljeća, podignem isti da ga prebacim u koš za smeće, ali na tom jadnom papiru su naši Narodni poslanici NSRS.
Autor: Impuls
Kao patriota prema Republici Srpskoj, nisam iste bacio tamo gdje im je mjesto, već sam izravnao jadni papir (koji sve trpi), i upoznao se sa zadnjom stranicom, koja me je iskreno rečeno frapirala, jer je to sigurno djelić istine, stoga nije nikakvo čudo što ih je netko načisto zgužvao i bacio.
Oni su jedan drugog optuživali na zadnjim Parlamentarnim izborima, u jednoj TV kontakt emisiji, gdje im kao ljutim protivnicima, iznešene detalje oko “stečene” imovine, nebih mogao ni pas pojesti sa maslom, a danas su to još ljući saradnici, jer ih je zbližio lični interes, gdje ih baš briga za ponižene građane opštine Gradiška.
Krenuli su zajedničkim snagama u boj, gdje su uz pomoć kupljenih papaka, preletača, neformalno izglasali Skupštinsku većinu u opštini Gradiška, van prostorija iste, tako da im je doskorašnji slogan bio, 17 je veće od 14, pa su na vandalski način razvaljivali brave i vrata u opštini, narodnu imovinu, uzurpirali neke prostorije sa oduzimanjem pečata opštine, da bi na kraju izgubili sve sudove, i ako su bili svestrano podržani aktuelnim režimom Republike Srpske.
To njihovo nasilništvo koje je trajalo gotovo dvije godine, je unazadilo našu opštinu, gdje su građani to i te kako osjetili, te isti ti samozvani Narodni dušebrižnici podvijenog repa žele sada da osvoje vlast u opštini Gradiška, doista legalnim putem, a ne kao do sada nasilništvom.
Kao i svi drugi, osluškujem i pratim predizborna događanja u našoj opštini Gradiška, povodom redovnih Lokalnih izbora, gdje iskreno mogu reći da su nam političari prebogati, jer onakav reklamni materijal ne graniči sa normalnim u ovako teškoj matrijalnoj i egzistencijalnoj situaciji zbunjenih žitelja opštine, gdje su sa lažnim i neostvarivim sloganima ogadili poglede prema nebeskom plavetnilu.
Iskreno je spomenuti, da je još uvijek aktuelni načelnik opštine Gradiška gospodin Zoran Latinović preuzeo od prethodne arogantne i rasipničke opštinske vlasti usijani kamen-meteorit, samo što se nije rasprsnuo zbog velikog zaduženja i dugova, gdje su mnogi pojedinci vidjeli svoju enormnu matrijalnu korist. Slušam besumučne napade protukandidata Adžić Zorana, koji baca drvlje i kamenje na čovjeka, gdje mu spočitava da nije htio razgovarati dvije godine. Tačno, nije htio sastančenja i prela u praznoj i prezaduženoj opštini Gradiška, već se uhvatio domaćinskog posla, kako bi doveo opštinu u likvidno stanje i redovno servisiranje naslijeđenih dugova.
Gore spomenuti Narodni “dušebrižnici” žele svim silama da dobiju vječni život, tako što kupuju građane birače na sve moguće načine, prljavim novcem, asfaltom kroz kojeg proraste najmekanija trava, hranom-kobasicama i hladnim pićem pod šatorima uz gromoglasnu muziku i jaka svjetla, samo da bi se ponova dočepali vlasti i Narodnog.
Ubjeđen sam da bi tako trebalo biti, da ti samozvani prebogati, (kao visokorangirani teniseri) Narodni “dušebrižnici”, rasprodaju to svoje alapljivo bogatstvo, da ga podjele siromašnima, jer je to svakako njihovo, pa će ih pogledati dragi Bog, jer se ne može služiti Bogu i novcu. Vidite, lakše je kamili da prođe kroz iglene uši, nego bogatašu da uđe u carstvo Božje.
Što se tiče ovih izbora i uopšte izbora, neka bude volja Narodna, gdje ću na samom kraju ponoviti riječi moga prijatelja, koje je izrekao za vrijeme ovozamaljskog života:
“Najveći neprijatelji čovjekovog uma su mržnja, pohlepa, taština, ovisnost, te ravnodušnost prema patnjama svojih bližnjih, i svih živih bića. Čovjek treba naučiti živjeti, a ne učiti zarađivati”.
Kako je glupo od čovjeka da svoje poslednje godine provede u pohlepnom gomilanju Svjetovnog blaga, ostavljajući ga za sobom, u trenutku kada smrt neizbježno dolazi.