Šta smo očekivali, a šta dobili od velikih protesta opozicije?

Dan poslije održanih velikih protesta opozicije u Banjaluci čini se da reakcija, barem na društvenim mrežama, ne manjka. Opozicionari su zadovoljni, vlast (očekivano) omalovažava protest, a građani, barem oni aktivniji na društvenim mrežama, blago su razočarani.

Suma sumarum, Mirko Šarović, predsjednik SDS-a, na samom kraju protesta je iznio tri zahtjeva koji se odnose na BN televiziju, zatim pokretanje postupka protiv zvaničnika koji su uključeni u aferu “Kiseonik” kao i smjenu ministra zdravstva RS Alena Šeranića.

Zahtjevi opozicije su sljedeći:

• BN televizija je sinonim za slobodu i zbog toga tražimo od RTRS-a da u roku od 15 dana na isti način u digitalni signal uključi BN kao što je radila i sa ATV-om. U suprotnom, naše je pravo da održimo novi skup, ali pred zgradom RTRS-a sa novim zahtjevima. Protest će trajati dok se naši zahtjevi ne ispune;
• Tražimo od pravosudnih organa i tužilaštava da započnu procesuiranje svih odgovornih za afere nastale u vrijeme pandemije – afera “Kiseonik” koja je uzburkala javnost, afera “Maske”, “Respiratori”, tražimo da preduzmu sve da se privedu pravdi odgovorni za afere;
• Zahtijevamo smjenu ministra Alena Šeranića kao i momentalnu smjenu direktora UKC RS Vlade Đajića kao i svih direktora bolnica koji su postupali mimo zakona i procedura u nabavci kiseonika.

Novinska agencija Srna je još sinoć, netom poslije održanih protesta, objavila informaciju dobijenu od MUP RS, da je na protestima bilo prisutno oko 3.500 građana, što je dalo za povoda likovanju pojedinih političara iz vladajuće garniture, a pogotovo Milorada Dodika.

Opozicija međutim tvrdi suprotno, pa je tako SDS poručio da fotografije sa protesta “demantuju spinove vlasti o broju prisutnih”, i dolazi do brojke od oko 10.000 prisutnih. Doskorašnji prijatelj svake vlasti sa SNSD-om, a od nedavno vatreni opozicionari, DNS predvođen Nenadom Nešićem tvrdi da je na Trgu Krajine bilo i više od te brojke. Nebojša Vukanović svojim tvrdnjama ide i do brojke oko 20.000 prisutnih demostranata.

Ipak, i pored solidne posjete, ne možemo se oteti utisku da građani nisu dali dovoljnu podršku opoziciji, barem ne u onoliko mjeri u kojoj je Dodik bio zabrinut zbog najave protesta. Stiče se utisak da se Dodik čak i povukao, kao rijetko kad, pred opozicijom i za razliku od prošlih velikih protesta u Banjaluci, nije organizovao kontraproteste odmah pored mjesta gdje to čini i opozicija. Dodik se kockao, svjesno ili ne, i možda i dobio neophodne informacije kako stoje stvari u opozicionom bloku u Srpskoj.

Prvi problem sa protestima je bio razlog samih protesta. Proteste je prvo najavio gradonačelnik Banjaluke Draško Stanivuković, koji je usavršio “blickrig proteste” sa svojim pristalicama, ali je to do sada uvijek bio problem lokala, odnosno problem Banjaluke ili nekog od njenih naselja. Stanivuković je prvi najavio mogućnost protesta kada je izoliran, po ko zna koji put, od strane vladajuće većine u gradskom parlamentu za rebalans budžeta. Mladi gradonačelnik je, kao i mnogo puta do sada, sa rebalansom budžeta pomiješao, možda i nepotrebno, teme poput “Kajak terase”, firmi povezanih sa porodicom Dodik i vizuelizacije tih odnosa u vidu nekakvog PVC (ili kakvog već) stabla, itd.

amjerno ili ne, “izminirao” ga je doskorašnji kolega iz skupštinskih klupa Nebojša Vukanović, koji je najavio proteste, ali u znak podrške BN televiziji, odnosno gašenju pojedinih frekvencija nesumnjivo, prema nekim izvorima, najgledanije i najuticajnije TV stanice u Srpskoj. Stanivuković to nije negirao, kao ni ostatak opozicionih lidera, ali je svako od njih dodavao razloge za proteste (a nije da ih nema, prim. aut.), pa je tako, paradoksalno, stvoreno konfuzno stanje oko obrazlaganja šta su zapravo razlozi za proteste na Trgu Krajine.

Ugrožavanje funkcionisanja BN televizije ili i ugrožavanje rada još preko 20 TV stanica u Srpskoj, koje će takođe biti zakinute za neke od tih frekvencija? Ugrožavanje sloboda novinara ili ugrožavanje sloboda građana, kao i udruženja građana? Afera “Kiseonik” i/ili afera “Travel4Fun” i Institut za javno zdravstvo? Protiv Dodika ili protiv SNSD-a ili protiv svih stranaka koje trenutno čine vlast u RS?

I kao što to nije bilo strogo unaprije definisano, a ispostavilo se kao manjkavost priprema cijelih protesta, isplivalo je na samoj bini.

I tu dolazimo do drugog problema, a što je ujedno i drugi, po intenzitetu, problem slobodnorazmišljajućeg svijeta na FB i Tviiteru (prvi su naravno Nešić i Selak, ali o tom poslije).

U govorima opozicionara, nije bilo konzistentnosti i jasnih poruka. Spominjani su zulum, Turci Osmanlije, harač, ali i neki drugi momenti koji nemaju ama baš nikakve veze sa nezadovoljstvom režimom Milorada Dodika, poput zahvalnosti matici Srbiji?!

Jedini, ali usamljeni, govornik koji je pričao o priči naprijed i nije prosipao predizbornu i, realno, desno orijentisanu retoriku, bio je Milan Miličević iz SDS-a. Miličević je jedini istakao da je dosta šatora, jaganjaca i volova i te vašarske politike. Možda je smiješno ovo isticati kao pohvalno, ali za početak nekih istinskih promjena, možda je i to dovoljno.

Protestima su, dodaćemo, prisustvovali i sive eminencije SDS-a, i ne toliko popularne face, barem ne u Banjaluci, kao što je Mladen Bosić, koji je iz prikrajka gledao proteste.

Treći i najveći problem protesta jeste popuštanje opozicionih političara i primanje pod skute novokomponovane opozicionare Nenada Nešića i Gorana Selaka, lidere DNS-a i SPS-a. To bi se možda moglo reći i za Milana Radovića, ali on je kao prvenstveno bankar pa tek onda političar, ipak i dalje relativno nepoznat širem korpusu. Barem toliko nepoznat da, za razliku od Selaka, neće dobiti horske zvižduke na samom izlasku na binu.

Selak je, po ko zna koji put, pokazao da mu ne leže govorancije, te je i ovaj govor, a što je nedopustivo, čitao sa lista papira. Situacija je toliko lošija po njega, jer je u toku prevrtanja listića masa počela da skandira “Vukane, Vukane”, pa se tako i Selak pridružio masi, pri tom ni autoru ovog teksta nije jasno da li je lideru SPS-a jasno da je skandiranje Vukanoviću ujedno i “UA” za SPS i njenog lidera.

Za razliku od Selaka, Nešić je sa sobom doveo veći broj grlatijih pristalica koji su uspjeli dijelom da zamaskiraju zvižduke iz mase. A obojici, i Nešiću i Selaku, u pomoći su bili i trubači, pa kad bi krenuli zvižduci krenule bi trube.

Dva manja incidenta, ali značajna, dogodila su se u pozadini protesta. Pristalice Nebojše Vukanovića, koji je nesumnjivo, uz Stanivukovića i Jelenu Trivić, dobio najveće ovacije, okačile su transparent na kojem je pisalo “Od papaka crveni se bina, našu podršku samo Vukan ima”. Nešić je, prema našim informacijama, prišao Vukanoviću i zamolio ga da se transparent skloni, što je na kraju i učinjeno.

Nešić je bio akter i drugog skandala, jer je, prema riječima Petra Perduva, aktiviste grupe Pravda za Davida, nakon što mu je Perduv dobacio da je “papak”, Nešić silazeći sa bine, dva puta rekao u lice “naći ću te”, a zatim je nakon nekoliko minuta poslije toga, čovjek iz njegovog obezbjeđenja ponovio iste te riječi, sa uperenim prstom u Perduva, sa udaljenosti od deset metara. Nešiću ovo nije prvi ovakav incident u karijeri, novinarima je još u sjećanju njegova prijetnja novinarki Miri Kostović u Istočnom Sarajevu.