Šest dana nakon pojave virusa u Banjaluci Vlado Đajić, direktor UKC RS, odobrio je kupovinu informatičke opreme od “Prointera” po cijeni od 292.399 KM. Krajem decembra, za održavanje mreže i servera, istoj firmi platio je 327.413 KM. “Corona translate” kaže da je za taj novac mogao da kupi pet najkvalitetnijih respiratora.
Piše: Žana Gauk
Dok se život u Republici Srpskoj, početkom marta, zaustavljao zbog registrovanja prvih pacijenata zaraženih koronom, direktor Univerzitetskog kliničkog centra Republike Srpske Vlado Đajić imao je nedovršenog tenderskog posla. Šest dana nakon pojave virusa u Banjaluci aminovao je kupovinu informatičke opreme po cijeni od 292.399 KM. I to od banjalučkog “Prointera”.
Ugovor je zaključio mjesec ranije, 11. februara, a “Prointer” je bio jedini prijavljeni ponuđač. Kada se ova cifra ubaci u “corona translate”, a prema podacima sa tržišta medicinske opreme, dobije se podatak da je Đajić za taj novac mogao da kupi, na primjer, od dva do pet najkvalitetnijih respiratora marke “Dräger”.
Cijena ovih respiratora, navode dobro upućeni izvori Žurnala, trenutno se kreće između 55.000 i 120.000 KM. Takođe, “corona translate” kaže i da je mogao da nabavi do šest aparata koji se, po cijeni od 50.000 KM, mogu naći na kineskom tržištu.
Ako se u obzir uzme da je 27. decembra prošle godine, kada je virus već opasno počeo da hara, istoj firmi, čiji je “saradnik” Igor Dodik, sin člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine Milorada Dodika, za održavanje mreže i servera dao 327.413 KM – broj neophodnih aparata se drastično povećava.
“LIJEČITI ONE KOJI NISU ZARAŽENI NA NAJBOLJI NAČIN”
U vrijeme kada krizni štabovi na nivou opština, gradova i Republike uvode mjere za zaštitu stanovništva, Đajić tender ugovore u javnosti ne spominje, ali tvrdi da “UKC na raspolaganju ima više od 50 respiratora” te da svakodnevno pristižu novi. Koliko ih je ukupno, ne znaju ni zaposleni ljekari, a ni stanovništvo. Ministar zdravlja i socijalne zaštite RS Alen Šeranić tvrdi da ih u RS ukupno ima 72.
“Nadamo se da nećemo trebati nijedan, ali u narednih sedam do deset dana slijedi, vjerovatno, veći broj pacijenata, od kojih će neki trebati i respirator”, istakao je Đajić 17. marta.
Danas saopštava da Republika Srpska ide u napad na virus, po kineskom modelu. To praktično podrazumijeva više testiranja bližih i daljih kontakata zaraženih.
“Samo jedan pacijent je vitalno ugrožen, jedan je na respiratoru i nismo imali umrlih. Pravimo rezervne kapacitete koji nisu u ovom centralnom bloku i želja nam je da infekcija ne uđe u centralni blok i da liječimo i pacijente koji nisu zaraženi na najbolji način”, naveo je.
Podsjeća i da je Srbija, “za razliku od zapada”, obećala pomoć. Istočne, “ruske prijatelje” ne spominje.
MEDICINARI: MINISTRE, NEMAMO OPREMU!
Dok građani svake večeri sa svojih balkona aplaudiraju ljekarima koji se u zdravstvenim ustanovama bore za svakog oboljelog, njihovi sindikalci uputili su vapaj ministru. Izvor Žurnala navodi da se medicinari konstantno žale da nemaju dovoljno adekvatne zaštitne opreme.
I u dopisu od 13. marta, koji je u posjedu Žurnala, a koji je potpisao predsjednik Upravnog odbora Saveza sindikata zdravstvenih radnika RS Mirko Šerbedžija, sindikalci traže da resorno ministarstvo u najkraćem roku preduzme sve mjere koje se odnose na epidemilošku zaštitu zdravstvenih radnika u svim javnim zdravstvenim ustanovama u RS.
“Uzimajući u obzir trenutno stanje u RS u pogledu epidemiološke zaštite zdravstvenih radnika i saradnika, a naročito relevantne činjenice o postojanju njihove ozbiljne ugroženosti obraćamo vam se sa zahtjevom da se svim radnicima odmah i bez odlaganja obezbijede dovoljne količine kompleta zaštitne opreme i opreme za sve dijelove tijela, uključujući usta i nos”, stoji u dokumentu.