Sistematsko uništavanje bibliotekarskog fonda neizostavno je pratilo smene režima u svim državama nastalima iz bivše Jugoslavije. No dok je taj “libricid” u Hrvatskoj dobro dokumentiran, u Srbiji je to još uvek tema kojoj se pridaje malo pažnje. Ovo se odnosi čak i na fondove koji nisu zamenjivi “novom literaturom”.
Ovdašnji politički lideri kao tobožnji zaštitnici vitalnih nacionalnih interesa i tokom izborne kampanju pričali su o svijetloj budućnosti. Niko od njih nije spomenuo radnike koje je njihova politika ostavila bez posla, dovela do gladi i uništila im najbolje godina života.
"Hijene urliču, to im je glasanje, hinjski vire iza ćoška, smucaju se okolo, rodbinski su povezane i proždiru sve po redu, bez milosti. Javljaju se na tendere, prolaze, zapošljavaju unutar čopora, gutaju slova i padeže, naopako se krste, preziru osmijehe i trpaju pare u džepove, jastuke i žiro račune. Usta su im puna Boga, slava, svetaca, istorije, falš diploma i loše garderobe. Koze im služe za seks i ishranu"
Zagovornici minimalnog garantovanog dohotka misle da su našli odgovor na ovaj problem: ljudski rad se sve više udaljava od proizvodnje, pa bi isto trebalo da važi i za zarade. Ako mašinama više nisu potrebni ljudi, onda ni ljudima više ne treba da bude potreban plaćeni posao. Kapitalizam je dobrim delom zasnovan na prinudi radnika da prodaju svoju radnu snagu kako bi preživeli, pa bi narušavanje ovog principa bilo zaista revolucionarno.
U svijetu se trenutno nalazi 20 milijuna izbjeglica od kojih je čak 86% smješteno u kampovima koji se nalaze u zemljama koje se smatraju nerazvijenim odnosno zemljama Trećeg svijeta.
Političke elite „zaboravljaju“ da je svaka nacija iznutra podijeljena po više osnova. Klasni osnov je najvažniji. On izvire iz prirode ekonomskog sistema, iz produkcionih odnosa, a ovi, opet, najviše iz dominantnog oblika svojine.
Nedavno se društvenim mrežama proširila fotografija naslovnica dvaju časopisa – Girls' Life i Boys' Life – koje vrlo eksplicitno pokazuju kakvim su stereotipima mladi izloženi.
