Ana Frojd je bila neželjena ćerka. Bila je najmlađa od 6 braće i sestara i jedina koja je, kada je dostigla adolescenciju, postala predan i gotovo samopožrtvovan učenik svog oca, Sigmunda Freuda. Bila je pionir u psihoanalizi i naslednica njegovog nasleđa. Mnogo onoga što je Ana Frojd donela na polju dečje psihologije bilo je eksperimentalno i veoma važno.
Ime ove zanimljive žene nije zaboravljeno. Anna Frojd je bila ćerka oca psihoanalize, dijete koje je na svijet došlo bez želje, ali koje je uspelo da napravi mjesto za sebe među svojom braćom i svim onim članovima porodice koji su slijepo obožavali austrijskog ljekara i neurologa. Ana je bila buntovna, nemirna i na bilo koji način pokušala je da zadobije divljenje svog oca, čoveka koji se prema njoj sve više ponašao kao prema pacijentu nego kćeri.
Tokom 1920-ih, njihov život je počeo da se menja. Njenom ocu je već dijagnostikovan rak jezika, a Ana, rešena da ga ni u jednom trenutku ne napušta, mislila je da će, iako će morati da se fizički odvoji od njega, svoje studije orijentisati u drugim oblastima. Umjesto da postane psihoanalitičarka, odlučila je da se prema psihoanalitičkim „pravilima“ leči kroz pedagogiju.
Odlučila je da nastavi posao započet u Beču 1925. godine, u Engleskoj tokom Drugog svetskog rata. Osnovna faza, tokom koje će započeti njen stvarni rad: ona koja je na izvestan način nastavila posao koji je radio već pokojni otac Sigmund Freud, ali koja je zauzvrat donela nove pristupe.
Ana Frojd i psihologija ega
Ana Frojd je uvijek bila praktična žena. Nije bio previše naklonjena teoriji: zbog toga su njene knjige prepune zanimljivih praktičnih slučajeva. Gospođica Frojd je najviše želela da psihoanaliza ima terapeutsku korist u životu ljudi, posebno u životu djece.
Tokom svog života mnogo se više bavila mentalnom dinamikom nego njenom strukturom. Zbog toga ju je sve više i više zanimao ego.
Ana Frojd je najpoznatija po knjizi „Ego i odbrambeni mehanizmi“. Gdje objašnjava kako funkcioniše svaka od ovih dinamika, posvećujući dio ovih odbrambenih mehanizama kod dece i adolescenata. Takođe je predložila zanimljivu ideju, naime da većina nas primenjuje različite odbrambene mehanizme i da u tome nema ničeg patološkog. Pristup Ane Frojd nije se fokusirao na simptome mogućih anomalija, kao što je to činio njen otac. Umjesto toga, pokušala je da kombinuje teorijski aspekt sa praktičnom psihologijom, korisnom svima.
Među mnogim odbrambenim mehanizmima o kojima govori, ovo su najpoznatiji:
- Represija: odgovara na potrebu da se suzdrže misli i osjećanja koja čuvaju anksioznost.
- Projekcija: to je sposobnost i navika viđenja nečijih mana kod drugih.
- Raseljavanje: pripisivanje negativnih osjećanja drugim ljudima.
- Regresija: povratak u mlađe doba sa psihološkog stanovišta, usvajanje navika i obrazaca tipičnih za to doba.
1941. Anna Frojd otvorila je vrtić i razne dečije centre u ulici Vedderburn, u području Hampsteadena u Londonu. Takođe je čitala dela Marije Montesori i dirnuta svom djecom oko sebe, traumatizovana ratnim otiskom, zaključila je da je vrijeme da krene naprijed na tom polju koje je toliko zanimalo.
Razvoj svojih teorija zasnivala je na pristupima koje je formulisao njegov otac. Frojdova ćerka je prva koristila igru kao mehanizam za ulazak u emotivni svet dece. Kroz igru je promenila i ulogu terapeuta: daleko od toga da se predstavljala kao daleka autoritativna figura, željela je da se prema djeci ponaša blisko i koristeći njihov jezik.
Kauč je, dakle, ostavljen po strani da bi se stvorile autentične prostorije za igre: pogodniji kontekst za spontano izražavanje mališana.
Značaj primarnih odnosa
Anna Frojd je tokom svog života branila potrebu da se da važnost primarnim vezama deteta kao osnovnom mehanizmu za njegov pravilan razvoj. Njen rad na napuštenoj djeci ili odrasloj u klimi krajnjeg zanemarivanja, na primjer, postavio je temelje za više sledećih studija.
Još jedna inovativna inicijativa bila je da se djeca ne drže u bolnici duže nego što je potrebno ili predugo u sirotištu, u slučaju da su ostala siročad ili napuštena. Djeci su potrebna porodična bliskost i majčina figura. Udaljenost od majke izaziva stres, strah i negativno utiče na detetov um i psihički razvoj.
Anna Frojd je željela da se funkcionisanje njenih prihvatnih centara zasniva na jedinstvu porodice. Svako dijete napušteno ili traumatizovano posledicama rata pronalazilo je u ovim institucijama druge pratioce (braću i sestre) i zamjenu majke ili psihoterapeuta koji su lečili traume i česte noćne more mališana.
Terapijska praksa Ane Frojd bila je usredsređena na decu, ali ne samo. Život je posvetila brizi o djeci kojima je nedostajala osnovna pažnja. Stvorila je brojne vrtiće, prihvatilišta, kliniku i centar za obuku psihoterapeuta u dječjoj psihoanalizi.
Gospođica Frojd umrla je u 82. godini, završivši svoju misiju. Bila je majka psihoanalize i osoba koja je objezbedila njen opstanak.
Prevod teksta: https://lamenteemeravigliosa.it/anna-freud-opera-dopo-sigmund/
Prevod i obrada Ana Muratović – bebamur.com